.
ექსკლუზიური კადრები
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
მერაბ კოსტავა
.
.
.
.
ზვიად გამსახურდია
.
.
.
.
.
.
მურმან ლებანიძე
.
.
მედეა ჯაფარიძე მეუღლის, რეზო თაბუკაშვილის დაკრძალვის დღეს
.
.
.
.
ნინო რამიშვილი
.
.
ლალი მოროშკინა
.
.
.
.
.
.
ნანა შონია
.
.
.
.
.
.
.
.
მარჯვნიდან პირველი ია ფარულავა
.
.
ცენტრში ოქსანა ფანდერა
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ძალიან საინტერესოა.
საოცრებააა…ყოჩაღ ნამდვილი განძი…ეროვნულ მუზეუმშია ამ ნამუშევრების ადგილი
ბადრი ქართული ფოტოხელოვნების უდიდესი წარმომადგენელია…ამ კადრების ხილვა ბედნიერებაა დიდი მადლობა თვენ !!!
რა მაგარიაა!!
ნამდვილად მოსაწონია.
შეჩერებული წამი ჩვენი წარსულისა, ზოგი მძიმე, ზოგი ბედნიერი, მაგრამ მაინც ჩვენი ისტორია. გმადლობთ, ბატონო ბადრი!!!!
წუთით,ის ბედნიერი დრო გამახსენდა.გაიხარე
ამ სურათებმა საოცარი გრძნობა დატოვა,თითქოს ძველი დრო გაცოცხლდა… ძველი, ცოტათი სევდიანი და მანც თავისებურად ლამაზი დრო…
მადლობა მაესტრო. ბევრი ფოტო სასიამოვნო მოგონებებია, ბევრი კი ტკივილი და სევდაა. ეს ჩვენი ცხოვრების ფოტოებია.
ძალიან კარგია,დიდი სიამოვნებით ვნახავდი კიდევ მსგავს ფოტოებს, თუკიდევ გაქვთ ასეთი არქივი.
რა კარგი ფოტოებია, განსაკუთრებით ირაკლი და ირინას ბავშვობის ფოტოებით მოვიხიბლე )
ძალიან კარგი მასალაა.
სევდა და ნოსტალგია
ძაან საინტერესო ალბომია. მადლობა!
ნეტავი იმ დროს !კარგი დრო იყო ,ნაკლები პოლიტიკა და მეტი ყოფითი პრობლემები…….
ძალიან ვისიამოვნე
გადავირიე, დამბურძლა!!!!
ძალიან საინტერესო სურატებია!!!!!
არაჩვეულებრივი კადრებია!
მადლობა
ჩემი საქართველო აქ არი *** სუნთქვა შემეკრა – შავთეთრი ემოცია უდზლიერესია, ეს არის ემოციის ფოტოგრაფია *
როდის იყო ეს სხვა განცდა… ყველაფერი მეორდება…
შავ-თეთრი ფერი და იმის იქით კიდევ სხვა ფერი…
ვირტუალური თუ მირაჟული?!…
დაგიტოვეთ კომენტარი! ალბათ მაინც უფრო განცდა,
რაც მოგვეცით, დაგიბრუნეთ, ახლა ვამჯობინეთ გაცლა!
გილოცავთ და გისურვებთ წარმატებულ წლებს და დღეებს.
დიდი მადლობა! საოცარი მოგონებები გვაჩუქეთ… ბავშვობის მოგონებები…ჩემი ბავშვური ღიმილი პროფილში
:)… რამდენი რამ მოხდება მას შემდეგ…დიდი მადლობა ჩემთვის უცნობი ფოტოსთვის და წარსულის ასე თბილად მოგონებისთვის!
ეკა, ძალიან სასიამოვნოა:)
ძალიან მაგარი ფოტოებია, რამდენი რამე გამახსენდა, კარგიც და ცუდიც!)
მადლობა ავტორს სიამოვნების მონიჭებისათვის . ლამაზად ვიმოგზაურე წარსულში და გამახსენა ბავშვობის დროება… <3
მე ვარ დოდო თევდორაძის ქალიშვილი, 149-ე საშუალო სკოლა თუ გახსოვთ. თქვენ მეგობრობდით ჩვენს სკოლასთან,სოხუმში იყავით ჩვენთან ერთად ექსკურსიით, თქვენი გადაღებული ძალიან ბევრი ფოტოსურათი მაქვს,სწორედ 80-იანი წლების,მე მასინ პატარა გოგო ვიყავი და სულ კუდში დაგსდევდით. მაშინ აქტუალური იყო უცნობი ჯარისკაცის საფლავზე სკოლების მორიგეობა და ჩვენი სკოლის, ასე ვთქვათ მემატიანე,თქვენ იყავით. მე კი – ერთ-ერთი მთავარი მონაწილე ყოველივე ამის. მოკლედ, ძალიან თბილი მოგონებები მაკავშირებს თქვენთან, ძალიან მიყვარდით და ძალიან მიხარია თქვენი წარმატებები. ღმერთმა ხელი მოგიმართოთ, ჯანმრთელობას და ბევრ, ძალიან ბევრ სიხარულს გისურვებთ.
ძალიან გთხოვთ კიდევ დადეთ მაგ თაობის სურათები— გაგახარებთ ღმერთი რამდენი რამე გამახსენა საქართველოდან გადახვმწილს;;;მოგონებების ზღვაააა!!!!
სასიამოვნოდ დამაბრუნეთ წარსულში, გმადლობთ.
მსუქანი გამყიდველი ქალი რამდენი რამე გამახსენა რა მაგარი იყო:)
დუდანას ყველაზე საინტერესო ბლოგი აქვს. ემოციებით გაჟღენთლი. მოკითხვა კიევიდან 🙂
არაჩვეულებრივი გამოფენა………..
ძალიან ნოსტალგიური და თანაც სახალისო კოლაჟია, თითქოს არც ისე ადრე იყო მაგრამ მაინც რამდენი დრო გავიდა და თითქოს სხვა ეპოქაა… მართლა მენატრება ის დრო სულ ცოტახნით მაინც
ჩემი ბავშვობა გამახსენა. ძალიან რეალურია…
მოგესალმები! ზემოდან 11 სურათზე (საქართცელოს დროშიანი სურათი) თამილა ანჯაფარიძეა
ძალიან მომეწონა…ერთგვარი “გრძელი ნათელი დღეებია”..:)
კაი ფოტოებია მომეწონა
ისე გარბიან წლები,რომ მოიხედავ უკან გგონია და გაიხსენებ ძველ დროს,სულ გინდა იქ დაბრუნება!დიდი მადლობა მოფერებისთვის,რომ გამახსენე ის თბილი წლები!
შესანიშნავია, ბრცკინვალეა, დიდი მადლობა!
ბრავო!!…
ძალიან დიდი მადლობა ასეთი სურათების გამოფენისთვის, ეს ხომ ჩვენი ისტორიაა. მიუხედავად იმისა,რომ აქედან დაიწყო ჩვენი გაჭირვება, მაინც ნოსტალგია მაქვს და მიყვარს ის დრო.
თბილი განცდა იყო.ყველა დროს არის ბებია რომელსაც შია,მიტინგები ლიდერები… მაგრამ წარსული მაინც ყოველთვის სასიამოვნო გასახსენებელია.ცუდი გავიწყდება კარგი გახსოვს…
აქ ერთ ერთ ფოტოზე მეც ვარ, გამახსენდა 90-იანებიიი ჩემთან ერთად გოგო არის კიდევ გაზეთში და სულ მაინტერესებდა ის გოგო ვინ იყო….
იმდენი ღიპიანი ადამინი იყო …6-7 წლის ვიყავი…ქალიც და კაციც ასე რამ გაასუქა თქო, სულ მიკვირდა.
ეხ,ნეტავ იმ დროს!
ისე ძალიან მომეწონა ყველა სურათი ყველა სურათში იმდენი ემოციაა ..ძალიან ძალიან დიდი ხანი ვაკვირდებოდი თითოეულ სურათს … მადლობთ ამ სურათებისთვის
საოცარი კადრებია.
კარგია რომ არსებობს 🙂
” bravo, maestro!..”
ეხ გამახსენდა ძველი თბილისი,მოფერება და სიკეთე უფრო სჭარბობდა ვიდრე ბოროტება.ბედნიერმა წლებმა,მხიარულმა დღეებმა,ჩაიქროლეს როგორც, შემოდგომის ნიაღვრებმა!!!
ისევ მინდა იქ.80 იანებში 🙁 გმადლობ მაესტრო
ეს იმ პერიოდის ერთგვარი ფოტომატიანეა, როდესაც საქართველოს ნგრევას ვიწყებდით, – ზოგი სიტყვით, ზოგი საქმით, ზოგი ძველის სიძულვილით, ზოგი ნათელი მომავლის რწმენით, მაგრამ ყველა ერთად გასაოცარი უვიცობით და უპასუხისმგებლობით… დრო თვალსა და ხელს შუა გაგვექცა, რაც გაგვეყიდა, გავყიდეთ, რაც ვერ გავყიდეთ, დავანგრიეთ, რაც კარგი იყო, გავაფუჭეთ, რაც ცუდი იყო, მოვამრავლეთ და მოვდივართ ასე… ამ ფოტოპერსონაჟებიდან ზოგიერთი გაიზარდა, ზოგიერთი დაბერდა, ზოგიერთი იმქვეყანას წავიდა. ახლა, ამ ფოტოებიდან ჩვენი უახლოესი წარსული შემოგვცქერის. ზოგს სევდა გვაძალება, ზოგს სინანული, თუმცა ჯერ კიდევ ვერ ავმაღლდით იქამდე, რომ ერმანეთს პატიება ვთხოვოთ, ჯერ კიდევ ერთმანეთისთვის ძველი ცოდვების შეხსენებაში ვართ. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ამ ფოტოების ხილვისას, ყველას ერთად, სულში გამოუცნობი სითბბო გვეღვრება და ეს უკვე ძალიან კარგი ნიშანია… იმ დროისთვის ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ბადრი ვადაჭკორია ისე შემოგვყურებს ფოტოდან, თითქოს გვეუბნება, – ამ კადრებს როდესაც ვიღებდი, ვიცოდი, რომ ისინი ორი ათეული წლის შემდეგ უნდა მეჩვენებინა თქვენთვის, რათა დამეფიქრებინეთ, რათა მეგრძნობინებინა, რომ არავითარი აწმყო არ არსებობს წარსულისა და მომავლის გარეშე, რომ ყოველთვის უნდა გახსოვდეს წარსული და იფიქრო მომავალზე. მხოლოდ ასე შეძლებ,
ნაკლები შეცდომებით განვლო წუთისოფელი!
ფოტოს აქვს მაგიური ძალა დაიმახსოვროს მზერა და აზრი და არც მზერა და არც აზრი დროში არ იკარგება სამაგიეროდ იცვლება მათ მიმართ დამოკიდებულება და პრიორიტეტები….მე მაგ ფოტოებზე სულ სხვა ემოციები მქონდა უფრო ინტერესი ვიდრე სინანული ან ნოსტალგია. ბოდისით რომ ვერ ვიზიარებ თვენს თანამედროვეობას აწმყოში.