იტალიური ლეგენდის თანახმად, ქვეყანაში სასოფლო ტურიზმი მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ დაიწყო, როდესაც ქალაქებისა და სოფლების უმეტესობა ნანგრევებად იქცა.

პო­ლო­ნე­თი ერთ-ერთი იმ ქვე­ყა­ნა­თა­გა­ნია, სა­დაც ქარ­თვე­ლე­ბი უყ­ვართ, კარ­გად იც­ნო­ბენ ჩვენს ის­ტო­რი­ას, კულ­ტუ­რას და… სამ­ზა­რე­უ­ლოს. ამა­ში ვარ­შა­ვა­ში ვი­ზი­ტი­სას დავ­რწმუნ­დი. ჩემ­თვის, რო­გორც მოგ­ზა­უ­რო­ბის მოყ­ვა­რუ­ლის­თვის და ამავდრო­უ­ლად გურ­მა­ნის­თვის, ახა­ლი ქვეყ­ნის სტუმ­რო­ბა ად­გი­ლობ­რი­ვი სამ­ზა­რე­უ­ლოს გაც­ნო­ბით იწყე­ბა. გამ­გზავ­რე­ბამ­დე, აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ვი­ძი­ებ ად­გი­ლებს, სა­დაც გემ­რი­ელ კერ­ძებ­თან ერ­თად, რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბულ­სა და სა­ინ­ტე­რე­სოს შე­მოგ­თა­ვა­ზე­ბენ. ამ მხრივ, იტა­ლი­ე­ლე­ბი, უდა­ვოდ შე­უ­და­რებ­ლე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ვარ­შა­ვამ სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­მა­ო­ცა.