ნორვეგია – ქვეყანა, სადაც დაცვის თანხლებით არავინ დადის, სადაც არ არის კორუფცია, სადაც ბერგენში, სამეფო სასახლეში ღამის ოპერებს დგამენ, ზაფხულობით კი ქუჩებში სპექტაკლებს, მეფე, რომელიც თავად ნიშნავს და ხსნის თანამდებობიდან მინისტრებს (მთავრობაში 7 მინისტრი და ერთი პრემიერ-მინისტრია), სადაც სამეფო სასახლის პარკი ღიაა ნებისმიერი მსურველისთვის…

სა­ში­ნელ­მა ტი­რან­მა – სა­ი­ენ­ტო­ლო­გი­უ­რი ეკ­ლე­სი­ის ხელ­მძღვა­ნელ­მა დე­ვიდ მის­კე­ვიჩ­მა (ტომ კრუ­ზის სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რი და მისი ყო­ფი­ლი მე­უღლის, კეტი ჰოლმსის მეჯ­ვა­რე), ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის ერთ-ერთი პა­ტივ­ცე­მუ­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი დები კუკი 45 დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში ჭი­ან­ჭვე­ლე­ბით სავ­სე ტრე­ი­ლერ­ში ჩა­კე­ტა კა­ლი­ფორ­ნი­ის უდაბ­ნო­ში. ქალი აწა­მა და სას­ტი­კად სცე­მა.

განქორწინების შემდეგ, 30 წლის ამერიკელმა კეტი ფეიჯმა გადაწყვიტა, კარდინალურად შეეცვალა ცხოვრება – ახალი სახლი შეიძინა, ახალი სამსახური იშოვა, მაგრამ ეს არ აღოჩნდა საკმარისი. ამგვარად, დროთა განმავლობაში მიიღო გადაწყვეტილება, ბავშვი ეშვილა. შემდეგ კიდევ ერთი. აი, რასაც კეტი არ ელოდა, იყო აღმოჩენა, რომ ბავშვები ღვიძლი და-ძმაა.

გასული საუკუნის 50-იან წლებში არსაიდან გაჩენილი და ფერწერაში ახალი მიმდინარეობის გამომგონებელი, პოპ-არტ მხატვარი უოლტერ კინი ათწლეულობის განმავლობაში „თანამედროვე ხელოვნების მეფედ“ იქცა. თითქოსდა, არაფერს შეეძლო მსოფლიო მასშტაბის ხელოვანის მიერ შექმნილი იმპერიის დანგრევა. მაგრამ უეცრად შოკისმომგვრელი ფაქტები ამოტივტივდა და მთელი სამყარო ელოდა პასუხს კითხვაზე: სინამდვილეში ვინ იდგა უცხოპლანეტელების მსგავსი, დიდთვალება სენტიმენტალური ბავშვებისა და ქალების ნახატებს მიღმა.

სტერეოტიპულ იტალიურ ოჯახში ქალმა პასტის მომზადება უნდა იცოდეს, წელი ვიწრო, ხოლო მკრედი ისეთი უნდა ჰქონდეს, ერთდროულად სამი ბავშვი: მატეო, ბრუნო და ფელიცია გამოკვებოს, რიმინის ჩამოფცქვნილ აივანზე გატანილ სველ სარეცხს ერთი დაფერთხვით უნდა აშრობდეს და საწებლიანი ქვაბების ხმაურში ჰპოვოს ჭეშმარიტი სიამოვნება.

ამჟამად ეს გახლავთ ქალაქი-მოჩვენება, რომელიც მდიდრების სამოთხედ უნდა ქცეულიყო. დისნეილენდის სტილის სასახლეები ზღაპარს უნდა დამსგავსებოდა.

მრავალი ასწლეულების განმავლობაში იტალიის მარგალიტი – ტოსკანა მილიონობით ადამიანის გულს ახარებს, მაგრამ შემოდგომაზე ეს რეგიონი განსაკუთრებით მშვენიერია.

ტოსკანა სამოთხის პატარა ნაწილია იტალიაში და შემთხვევითი არაა, რომ რეგიონი საუკეთესოდ მიიჩნევა ეკოტურიზმისთვის. ვისაც სურს იცხოვროს სილამაზისა და სიმშვიდის ატმოსფეროში, უნიკალური პასტორალური პეიზაჟების ფონზე დატკბეს შუასაუკუნეების დროინდელი სოფლების მოკირწყლული ქუჩებითა და ძველებური ეკლესიებით, ირჩევს ტურიზმის შედარებით ახალ ფორმას “აგროტურიზმს”.

იტალიური ლეგენდის თანახმად, ქვეყანაში სასოფლო ტურიზმი მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ დაიწყო, როდესაც ქალაქებისა და სოფლების უმეტესობა ნანგრევებად იქცა.

პო­ლო­ნე­თი ერთ-ერთი იმ ქვე­ყა­ნა­თა­გა­ნია, სა­დაც ქარ­თვე­ლე­ბი უყ­ვართ, კარ­გად იც­ნო­ბენ ჩვენს ის­ტო­რი­ას, კულ­ტუ­რას და… სამ­ზა­რე­უ­ლოს. ამა­ში ვარ­შა­ვა­ში ვი­ზი­ტი­სას დავ­რწმუნ­დი. ჩემ­თვის, რო­გორც მოგ­ზა­უ­რო­ბის მოყ­ვა­რუ­ლის­თვის და ამავდრო­უ­ლად გურ­მა­ნის­თვის, ახა­ლი ქვეყ­ნის სტუმ­რო­ბა ად­გი­ლობ­რი­ვი სამ­ზა­რე­უ­ლოს გაც­ნო­ბით იწყე­ბა. გამ­გზავ­რე­ბამ­დე, აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ვი­ძი­ებ ად­გი­ლებს, სა­დაც გემ­რი­ელ კერ­ძებ­თან ერ­თად, რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბულ­სა და სა­ინ­ტე­რე­სოს შე­მოგ­თა­ვა­ზე­ბენ. ამ მხრივ, იტა­ლი­ე­ლე­ბი, უდა­ვოდ შე­უ­და­რებ­ლე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ვარ­შა­ვამ სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­მა­ო­ცა.