ერთი ფოტოს პოსტი

diflucan buy generic form of doxycycline advair diskus 250/50 mcg online doxycycline cost of zyban without insurance xenical 120 mg pricegeneric orlistat india cialis generic philippines fluoxetine 4 dollar list generic cialis 2.5 mg online ampicillin walgreens buy zyban online australia best place buy cialis online uk avana price online avana diflucan order online cialis price egypt buy tadalafil 5mg online
ამ კადრის ავტორი ცნობილი ფოტოგრაფი არ გახლავთ, ჩემმა მეგობარმა გადაიღო რამდენიმე წლის წინათ. მაშინ ფოტოგრაფიით დაინტერესებულიც კი არ ვიყავი. საოცარი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, ყველაზე საყვარელი ნამუშევარია, რაც კი ოდესმე ვინმეს შეუქმნია ფოტოისტორიაში. ვინმეს რომ ეკითხა – რატომ, ვერც ავხსნიდი. ჩემს შვილს მაგონებს-მეთქი, ვამბობდი.
.

ამას წინათ ერთ ადამიანს ვესაუბრე, ფოტო ვაჩვენე. ეს ხომ შენ ხარ, დაკარგული მამისა და მუდმივად საკუთარი თავის ძიებაშიო. მთელი ღამე არ მეძინა, ამ პატარა წალკელი უცნობი ბიჭუნას სახე მიტრიალებდა, მთელმა ცხოვრებამ გამიარა თვალწინ, თავისი ტკივილით, ტრაგედიებით, იმედგაცრუებით, შეცდომებით, ნათელისა და მარადიულის პოვნის მცდელობებით.
.
უცნაური გრძნობა დამეუფლა, როგორ შეიძლება, სრულიად უცხო ადამიანმა ასე სწორად დაგინახოს, მიგითითოს იმაზე, რაც თითქოს თვითონ უნდა გცოდნოდა და ახსნას ვერ პოულობდი. მიხვდი, რომ ძალიან მიყვარდა ეს ბავშვი, უფრო სწორად საკუთარი ცხოვრება – სევდიანი, მაგრამ საინტერესო…

კატეგორია: მოზაიკა
მკითხველის კომენტარი
  1. ეკო says:

    ტრაგიკული, სევდიანი, მაგრამ საკუთარი.

  2. თეკლა says:

    დუდანა, როგორც ყოველთვის ამაღეელვებელი,უცნაურად სევდიანი, და ღიმილიანი <3 მადლობა კარგი ადამიანობისათვის, სიკეთისათვის და ერთგულებისათვის..

  3. თამილა says:

    საოცრად მეტყველი ფოტოა. გული დამეწვა. ნეტავ რაზე მეტყველებს ამ ბავშვის სევდიანი თვალები?

  4. ნათია says:

    კარგია, გულში ჩამწვდა ტექსტიც და ფოტოც

დატოვეთ კომენტარი პოსტზე - ეკო