სტივ მაკკარი: ”ჩვენი სახლი”

სახლი არის სახელი, სიტყვა… ყველაზე ძლიერი სიტყვა, რაც კი ოდესმე უთქვამს გრძნეულს, რომლისთვისაც საპასუხოდ შემდგარა სული და ყველაზე დიდი აღტაცება განუცდია ჩარლზ  დიკენსი 

.

.

ავღანეთი

.

.

ჰონდურასი

.

.

იემენი

 

.

.

სახლი იქ არის, სადაც გული(ა) პლინიუს უფროსი

იტალია

.

.

ქაშმირი

.

.

შესაძლოა, ჩემი ბედნიერება ახლა ჩემს წასვლაზეა დამოკიდებული, რადგან მას მხოლოდ მაშინ ვპოვებ, როცა კვლავ დავბრუნდები უკან…   ჯალალ  ალ-დინ რუმი

მალი

.

.

 

მავრიტანია

.

.

მიმართეთ თქვენი სიყვარული ოჯახებისკენ, რადგან სწორედ აქ არის მისი საწყისი… დედა ტერეზა 

მაროკო

.

.

პაკისტანი

.

.

პარაგვაი

.

.

მეფეც და გლეხიც მხოლოდ მაშინ არის ბედნიერი, როცა ამ გრძნობას ოჯახში ჰპოვებს… გოეთე

 

. z

პერუ

.

.

ფილიპინები

.

.

შრი-ლანკა

 .

.

ყველა ადამიანს უნდა ჰყავდეს გვერდით ვინმე, ვისაც გაუჩნდება კითხვა თუ სად იყავი, როცა ღამით სახლში არ დაბრუნებულხარ…  მარგარეტ მიდი

ტეგები:

მკითხველის კომენტარი
  1. ინგა says:

    ჰო! შთაბეჭდილება ძლიერია…

  2. შოთკა says:

    სხვათაშორის ცოტა ხნის წინ ტელევიზორში ვნახე ვიღაც იძახდა სიტყვა “შინ”-ს მხოლოდ ქართველებმა ვიცით რამხელა ძალა გააჩნია და აქვსო, მაგრამ ამ ფოტოების შემდეგ არა მგონია ეს გრძნობა მხოლოდ ჩვენ გვქონდეს.

  3. შოთკა says:

    და კიდევ “შინ” მხოლოდ სახლს კი არა სამშობლოსაც ნიშნავს მაგრამ აქაც არა მგონია მარტო ქართველებს გვქონდეს პირველობა, იმიტომ რომ ბევრი აბორიგენული და ველური ტომებია და არა მარტო ესენი, სხვა ხალხებიც რომლებისთვისაც აი ეს “შინ” ყველაფერს ნიშნავს. (ისე არ გამიგოთ რომ მე თითქოს ინტერნაციონალური ვიყო. საქართველო და ქართველები ყველაფერს მირჩევნია. უბრალოდ იმ ვიგაცის ნათქვამს გამოვეხმაურე, რომელიც ამის თქმით პოლიტიკურ ქულებს იწერდა თავის ჭკუაში).

  4. ჩემი ბავშვობა გამახსენდა! ჩემი სახლი, სადაც ბავშვობა გავატარე! იქ ახლა ნასახლარია, მხოლოდ სიზმარში ვნახულობ ჩემს ეზოს და ბებიას მიერ საოცრად მოვლილ ეზო-გარემოს! დუდანა მიყვარხარ ამ ბლოგისა და ამ სურათებისთვის!

  5. ირინა says:

    წუხელ მესიზმრა სახლი, სადაც ბავშვობა გავატარე და რომელიც ახლა აღარ არსებობს. მას შემდეგ ბევრი სახლი გამოვიცვალე, მაგრამ სიზმრებში მხოლოდ ბავშვობისდროინდელ სახლს ვხედავ.

  6. ხათუნა says:

    პირველი კომენტარია და მადლობა დუდანას.

    მეც ასე მეგონა ქართველებს სულ სხვა დამოკიდებულება გვქონდა სახლის მიმართ სანამ მოემის ნოველას “სახლი” წავიკითხავდი,მისი “კაცი ნაიარევით” ქართველს რომ დაეწერა,ქალთა ძალადობის წინააღმდეგ აქციას მოუწყობდნენ.

დამიტოვეთ კომენტარი